Jantje zag eens pruimen hangen
Jantje zag eens pruimen hangen,
O! als eieren zo groot.
t Scheen, dat Jantje wou gaan plukken,
Schoon zijn vader 't hem verbood.
Hier is, zei hij, noch mijn vader,
Noch de tuinman, die het ziet:
Aan een boom, zo vol geladen,
Mist men vijf, zes pruimen niet.
Maar ik wil gehoorzaam wezen,
En niet plukken; ik loop heen.
Zou ik om een hand vol pruimen
Ongehoorzaam wezen? Neen !
Voort ging Jantje, maar zijn vader,
Die hem stil beluisterd had,
Kwam hem in het lopen tegen
Vooraan op het middenpad.
Kom mijn Jantje, zei de vader,
Kom mijn kleine hartedief!
Nu zal ik u pruimen plukken,
Nu heeft vader Jantje lief.
Daarop ging Papa aan 't schudden,
Jantje raapte schielijk op.
Jantje kreeg zijn hoed vol pruimen,
En liep heen op een galop.
8 opmerkingen:
Wat mooi,al die overheerlijke pruimen!!!
Super!
Lang geleden dat gedichtje :)
Smakelijke foto's!
Nostalgie!
Leuk, en met die pruimen kom je de winter wel door!
HEERLIJK, die pruimen! Ze zien er geweldig uit, dat wordt smullen!
En het gedichtje blijft leuk.
Groetjes van Yvon
Heerlijk Miek, mijn eerste potje is al aangebroken en je hebt niks teveel gezegd. Die kleine mirabellen smaken inderdaad als abrikozen.
Jantje mag de pruimen ontpitten en gehoorzaam wezen!
(p.s. je kunt via je blog vragen wie ze gratis wil komen rapen.)
grt, Helmi
Jij bent er druk mee geweest! En nu maar genieten van die lekkere pruimen!
wat een lekker ouderwets idee om al die pruimen te bewaren voor de winter; ik wacht graag op de appeltjes Miek !het land waar ik nu ben barst uit z'n voegen van al het fruit !boven in de bergen zijn behalve de beren ook veel andere bewoners huckleberries aan 't plukken !'t is hier heerlijk !
Wat leuk dat je een reactie achterliet op mijn blog, zodat ik jouw blog ook kan volgen! En ja, Alissa is geweldig he?!
Een reactie posten